Als klein meisje luisterde ik ademloos naar de verhalen van mijn oma. Sprookjes over elfjes en heksen, avonturen van dappere goden en godinnen, fabeltjes met verbazingwekkend slimme dieren. Ik kon er geen genoeg van krijgen.
Minstens zo gefascineerd luisterde ik later naar de verhalen over mijn oma’s eigen leven. Hoe ze als jonge vrouw vanuit haar boerendorpje naar de grote stad trok. Haar zoektocht naar eten voor haar kinderen tijdens de Hongerwinter. En hoe ze op 88-jarige leeftijd haar tweede grote liefde ontmoette.
Haar verhalen gaven me inzicht. Niet alleen in mijn oma, maar vooral ook in mijzelf. Nu ze er niet meer is, ben ik blij en dankbaar dat ik een aantal fragmenten van haar leven heb kunnen vangen op papier. Bladerend door haar levensboek voel ik me verbonden met mijn grootmoeder en haar geschiedenis, die ook de mijne is.
Lees hier een fragment uit het levensverhaal van mijn oma:
